Πέρασε σχεδόν ένας χρόνος από τότε που έγιναν εκλογές. Σχεδόν 9 μήνες από τότε που ανέλαβε η νέα δημοτική αρχή.
Οι προσδοκίες όλων από τη νέα δημοτική αρχή, η οποία προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ, ήταν μεγάλες. Όλοι περιμέναμε κάτι νέο, κάτι δημιουργικό κάτι νοικοκυρεμένο, κάτι που να δώσει πνοή και όραμα στο μικρό τόπο μας.
Ο λαός των Σερβίων, δυστυχώς ή ευτυχώς, είχε βαρεθεί την οκταετία Κοκολιού (ο οποίος τα τελευταία χρόνια είχε πέσει σε τέλμα και δεν έκανε απολύτως τίποτα) και σκέφτηκε να δοκιμάσει κάτι καινούριο. Βεβαίως πόσο καινούριο να είναι κάτι που είναι αγκυλωμένο στη νοοτροπία ενός κόμματος όπως το ΠΑΣΟΚ ή ακόμα και η ΝΔ; Αλλά αυτή είναι μια άλλη κουβέντα. Ας μείνουμε στην υπόθεση ότι ο κόσμος βαρέθηκε, μπούχτισε, απογοητεύτηκε ή ότι άλλο… Κάποιοι πήγαν και ψήφισαν, κάποιοι (ίσως οι περισσότεροι) δεν πήγαν. Εκλέχτηκε λοιπόν η παράταξη του κ. Κωνσταντόπουλου.
Σαν τώρα θυμάμαι τις χαρές και τα πανηγύρια στο εκλογικό κέντρο του συνδυασμού το βράδυ των εκλογών. «Επιτέλους….» είπαν κάποιοι… Κόρνες, χαμόγελα παντού, ένα κλίμα ευδιάθετο, γιορτή! Πραγματικά. Τι ωραία είναι να τα βράδια των εκλογών…. αν είσαι στους νικητές ε…? Είναι όπως όταν νικάει η ομάδα σου. Νιώθεις ότι νικάς και συ!!! Ότι προσπάθησες για ένα στόχο και τον πέτυχες. Τι ωραίος τρόπος να ικανοποιείται ο εγωισμός σου…
Από τότε πέρασαν σχεδόν 9 μήνες. Όλοι περιμέναμε να δούμε κάτι από την καινούρια δημοτική αρχή. Δυστυχώς είδαμε το απόλυτο τίποτα. Καμία δράση, κανένα έργο. Μία θολούρα, μια αναμονή για το τίποτα, συχνά δρόμοι βρώμικοι, καθημερινά προβλήματα που δεν επιλύονται, ένα πρόβλημα συντονισμού και αρμοδιοτήτων, ένα μπρος πίσω στο θέμα του Βελβεντού. Αλλά, αν θέλετε, τα παραπάνω δεν είναι τόσο σημαντικά. Μεγάλος πλέον δήμος είμαστε, θα υπάρχουν τέτοια προβλήματα.
Το σίγουρο όμως είναι ότι κάτι θα πρέπει να γίνει. Όχι απαραίτητα έργα, διότι δεν υπάρχουν χρήματα, αλλά κάτι νέο. Κάτι μικρό. Κάτι που να σηματοδοτεί μια αλλαγή. Κάτι που να δίνει ελπίδα. Μία αλλαγή νοοτροπίας…
Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να μιλήσεις για το μέλλον, να μιλήσεις στους νέους; Και να ακουστείς. Να μιλήσεις έξω από τα δόντια. Να τους πεις ελάτε… όχι με κορδέλες και ανοησίες. Να τραβήξεις εσύ μπροστά και να σ ακολουθήσουν, να ενώσεις, να δώσεις στόχο και να προσπαθήσουν κάποιοι γι αυτό, έστω και εθελοντικά. Μάλλον είναι πολύ δύσκολο. Ειδικά για ένα κομματικό στέλεχος. Μάλλον είναι πολύ δύσκολο να είσαι ΗΓΕΤΗΣ. Και εκεί είναι η μεγαλύτερη αποτυχία της νέας δημοτικής αρχής. Οι ψήφοι πλέον δεν θα κερδίζονται με την υπόσχεση στο δημόσιο και στις ΔΕΚΟ. Γιατί απλά δε θα υπάρχουν. Οι ψήφοι θα κερδίζονται από καθαρούς ανθρώπους, ικανούς να εμπνεύσουν. Και τέτοιοι άνθρωποι δεν υπάρχουν στη «νέα» δημοτική αρχή.
Αντίθετα, μια απελπισία, μιζέρια, κακία. Ατέλειωτες ώρες στην πλατεία προσπαθώντας διάφοροι ξεπερασμένοι τύποι να επιβάλλουν τη γνώμη τους. Κόσμος κουμπωμένος, απελπισμένος, συνήθως τσακωμένος με τον γείτονα. Ασυνεννοησία ακόμα και για απλά πράγματα. Δεν φτάνει που είμαστε τσακωμένοι με τον εαυτό μας, τώρα τσακωθήκαμε και με τους γύρω μας. ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΝ, ΚΚΕ, ΛΑΟΣ, όλοι έχουν δίκαιο, όλοι ξέρουν. Όλους ευτυχώς τους ξεπέρασε η εποχή. Όλοι ευτυχώς ανήκουν στην ιστορία.
Και σκέφτομαι… Τι ωραία να γυρίζαμε το χρόνο πίσω. Και να πηγαίναμε στο βράδυ των εκλογών… Τότε που ήταν όλοι χαρούμενοι, πεπεισμένοι ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα. Γέλια, χαρές, ελπίδα.. Να γυρνούσαμε σε εκείνο το βράδυ. Ή ακόμα και σε ένα βράδυ πιο πριν.
Υ.Γ. Συγχαρητήρια στα παιδιά του «Σέρβια εν δράσει» για την εκδήλωση. Οργανωτικά είχε ατέλειες αλλά είναι στη σωστή κατεύθυνση. Κάθε αρχή και δύσκολη.
Keep up the good work guys!!
jaja
